Źródło: wineofczechrepublic.cz
|
Etap I. Ocena wzrokowa (wygląd)
Umieszczamy kieliszek na białym tle. W
przypadku win czerwonych, należy pochylić kieliszek pod kątem 45 stopni a w
przypadku win białych i różowych, spojrzeć z boku na kieliszek nie pochylony.
Możemy też unieścić kieliszek na wysokość naszych oczu a następnie postawić
kieliszek na białym tle i zaglądamy do niego z góry.
|
|
Badanie przejrzystości
|
Sprawdzamy, czy nie występują w kieliszku
zmącenia. Jeśli jest zmącone, to jest niesklarowane co świadczyć może o jego
niewłaściwym przechowywaniu. Ewentualny osad na dnie kieliszka może pochodzić
z wytrąconych barwników, tanin i kryształków kwasu winnego. Jeśli wino jest
klarowane to uznaje się za „zdrowe”.
|
Badanie połysku
|
Sprawdzamy czy powierzchnia wina w kieliszu
jest lśniąca, iskrząca, matowa, bez blasku. Za takie cechy wina odpowiada poziom
kwasowości. Jeśli kwasowość wina jest wyższa, to połysk jest intensywniejszy.
Matowe wino może wskazywać na niedostateczną kwasowość i może być
wyznacznikiem niskiej jakości wina.
|
Badanie płynności, lepkości
|
Sprawdzamy czy wino jest lepkie, oleiste,
rzadkie, wodniste poprzez kręcenie kieliszkiem i sprawdzenie czy pojawiają
się pasma spływające po kieliszku nazywane „łzami” lub „nogmi”. Jeśli pasma
spływają wolno układające się niekiedy w kształcie korony, to oznacza że wino
zawiera dużą zawartość alkoholu ewentualnie cukru.
|
Badanie koloru (barwa, ton)
|
Określamy kolor przypatrując się
pierścieniowi tafli wina (to miejsce styku wina z kieliszkiem).
|
Badanie intensywności koloru
|
Określamy intensywność koloru spoglądając na
środek tafli czyli na powierzchnię wina w kieliszku. Przy tej czynności można
pod kieliszek podsunąć długopis, aby sprawdzić jak wyraźnie go widać. Jeśłi widać mało
wyraźnie, to wino ma bardzo nasycony, intensywny kolor, gdy widać bardzo
wyraźnie, to kolor jest wodnisty, blady, mało intensywny.
|
Badanie bąbelk CO2
|
Zwracamy uwagę na wielkość i spoistość
bąbelków (dwutlenek węgla) przede wszystkim w winach musujących. Im bąbelki
są mniejsze i dłużej się utleniają, tym lepsze mamy wino. Jeśli zaobseruwjemy
dwutlenek węgla w białych winach, to jego obecność zazwyczaj podnosi żywość
wina, lekkość i świeżość.
|
Etap II. Ocena węchowa (aromat)
Wino można wąchać niezmącone tj. niezamieszane oraz wąchać po zmieszaniu w kieliszku. Mieszanie wina w kieliszku powoduje jego dotlenienie, co w konsekwencji potęguje bukiet zapachowy. Podczas degustacji wina w odzyskaniu ostrości zmysłu węchu bardzo pomaga technika wąchania np. kawałka chleba. Sprawność węchu zależy też od pory dnia, od posiłków spożywanych w ciągu dnia. Najniższa jest ona zaraz po posiłku, a najwyższa – na czczo.
| |
Pierwszy nos, przed zamieszaniem
|
Powąchać wino w kieliszku i wyczuj zapachy najbardziej lotne. Określ intensywność , jakość, charakter, trwałość i rodzaj zapachu.
|
Drugi nos, po zamieszaniu
|
Zamieszać wino kilka razy kręcąc kieliszkiem i powąchaj po zamieszaniu, wkładając nos do kieliszka. Określ ponownie intensywność, jakość, charakter, trwałość i rodzaj zapachu.
|
Trzeci nos, opróżniony kieliszek
|
Powąchać resztki wina w opróżnionym kieliszku. Określ jeszcze raz intensywność , jakość, charakter, trwałość i rodzaj zapachu. Trzeci nos możemy przeprowadzić po zlaniu wina z kieliszka do specjalnego kubełka. Jeśli nie chcemy wina zlewać i nie chcemy jeszcze smakować, to odczekać parę chwil i dopiero powąchać. Ewentualnie po ocenie smakowej, kiedy wypijemy wino, możemy również powąchać resztki wina w opróżnionym kieliszku.
|
Etap III. Ocena smakowa (smak)
Wprowadzamy do ust mały łyk wina,
rozprowadzamy po całej jamie ustnej, aby dotarło do wszystkich kubków
smakowych, przy jednoczesnym powolnym wciąganiu powietrza, by dodatkowo wino
poprawić odbiór wina. Potem połykamy lub wypluwamy wino do specjalnego
kubełka. Podczas oceny smakowej, określ swoje wrażenie smakowe jakie
odczuwasz w ustach według poniższych wskazówek.
|
|
Kwasowość
|
Odczuwamy ją bocznymi krawędziami języka.
Jest ona niezwykle istotna, szczególnie dla win białych, którym kwasowość
nadaje charakteru, wigoru i jest podstawą struktury wina oraz wyznacza
horyzont leżakowania wina (dotyczy to także win czerwonych). Kwasowość
pochodzi od kilku kwasów zawartych w winie. Przede wszystkim jest to kwas
winny i jabłkowy, które obok kwasu cytrynowego, pochodzą z samych owoców.
Inne kwasy (kwas mlekowy, octowy i bursztynowy) pochodzą z procesu
fermentacji. Czynnikami wpływającymi na obniżenie odczucia kwasowości są:
alkohol i cukier, natomiast tanina podkreśla kwasowość wina. Niedobór kwasów
może wynikać z wykorzystania do produkcji wina niewystarczająco dojrzałych
owoców, lub też świadczyć o tym, że wino czerwone nie przeszło fermentacji
jabłkowo-mlekowej.
|
Słodycz
|
Obecność lub brak cukru odczujemy dokładnie na czubku języka, zaraz
gdy tylko wino znajdzie się w ustach. Słodki smak wina pochodzi od alkoholu i
od cukru resztkowego, zawartego w owocach, a nieprzetworzonego przez drożdże
w procesie fermentacji. Taki cukier znajduje się też w winach wytrawnych,
więc nawet wytrawne wino może być mniej lub bardziej wytrawne. Nadmiar
słodyczy w wytrawnym winie białym oznacza, że fermentacja alkoholowa nie
przebiegła do końca. Słodycz równoważy kwasowość, garbniki (taniny) i gorycz.
|
Gorycz
|
Odczuwamy ją u nasady języka (z tyłu). Wywodzi się głównie z
polifenoli i tanin występujących w szczególności w winach czerwonych. Może
też pochodzić od zbyt dużego kontaktu wina z dębiną, czy też – w winach
białych – od wysokiego poziomu alkoholu.
|
Właściwości ściągające
|
Jest to wrażenie ściągnięcia czy wysychania jamy ustnej, szczególnie
wyraźne na dziąsłach, wewnętrznej stronie policzków i języku. Za takie
wrażenia odpowiedzialne są garbniki (taniny) zawarte w winie. Mogą one
pochodzić ze skórek winogron, z szypułek, pestek oraz z beczek w których
dojrzewa wino. W jamie ustnej garbniki łączą się z proteinami zawartymi w
ślinie i to właśnie powoduje uczucie "wyschnięcia". W winach
czerwonych garbniki są składnikiem bardzo cennym; nadają winom pełnię, a przy
tym je konserwują (wiążą tlen, który dostał się do butelki, nie dopuszczając
do zepsucia wina). Nieumiejętnie użyta beczka może sprawić, iż zamiast wina
mamy w kieliszku "odrzut z tartaku".
|
Lepkość, alkohol
|
Alkohol posiada wyczuwalną gęstość, namacalną lepkość. Nadmiar
alkoholu wywołuje wrażenie palenia w jamie ustnej - gardle. Z kolei niski
poziom alkoholu sprawia, że wino odczuwamy jako rozwodnione.
|
Ekstraktywność, konsystencja
|
Ekstrakt to rozpuszczalne i nierozpuszczalne substancje, które nadają
winu ciało, smak, barwę i charakter. Wina ekstraktywne to te, które opisujemy
jako ciężkie, mocne, gęste o skoncentrowanym smaku, ciemnym,
nieprzezroczystym kolorze.
|
Budowa, ciało „body”
|
Jest oceną ciężkości wina w ustach. Ciało wina na podniebieniu odczuwa
się jako pełne, mięsiste, ciężkie (wino z „ciałem“). Jest to efekt kombinacji
alkoholu, szczególnie gliceryny i zawartości cukru. Jest to dająca się odczuć
w ustach tekstura czy ciężar wina, który jest kombinacją alkoholu, ekstraktu,
kwasów, gliceryny. Wino bogate, zrównoważone, zaokrąglone, długie uważane
jest za pełne ciała. Wodniste, nie posiadające ciała często określamy mianem
wina cienkiego. Możliwy jest też ciężar pośredni wina. Dla przykładu, deserowe
wina uważa się za pełne ciała zarówno z powodu dużej zawartości cukru
osadowego jak i tekstury.
|
Etap IV. Ocena ogólna (wrażenie ogólne)
Wrażenie ogólne to podsumowanie całokształtu
degustowanego wina. Po ocenie wzrokowej, węchowej i smakowej precyzujemy swoje
wrażenia i określamy styl degustowanego wina.
|
|
Wrażenie wyglądu
|
Określ swoje wrażenie z oceny wzrokowej jakie
zapamiętałaś(eś).
|
Wrażenie aromatu
|
Określ swoje wrażenie z oceny węchowej jakie
zapamiętałaś(eś).
|
Wrażenie smaku
|
Określ swoje wrażenie z oceny smakowej jakie
zapamiętałaś(eś).
|
Największe wrażenie
|
Określ jakie wrażenie z oceny wzrokowej,
węchowej, smakowej wywarło największy wpływ na Tobie.
|
Styl
|
Określ styl wina podsumowując całokształt oceny
wina: wyjątkowe, bardzo dobre, dobre, przeciętne, słabe, poniżej oczekiwań.
|
Etykiety: Degustacja, Degustacja wina